„Znali smo da svet više neće biti isti. Nekolicina prisutnih se smejala, nekolicina je plakala. Većina je bila nema. Prisetio sam se stiha iz hinduističkog spisa Bhagavad-Gita. Višnu, u pokušaju da ubedi princa da obavi svoju dužnost i sa namerom da na njega ostavi utisak, uzima svoje mnogoruko obličje i kaže mu: „Ovim sam postao Smrt, uništitelj svetova“. Pretpostavljam da smo se, na ovaj ili onaj način, svi tako osećali.“
Dž. Robert Openhajmer (1904 – 1967), američki fizičar poznat kao „tvorac atomske bombe“, povodom prisećanja na prisustvovanje nuklearnoj probi pod nazivom „Triniti“, jednoj od onih koje su prethodile atomskom bombardovanju Hirošime i Nagasakija.
Nema sumnje da živimo u eri sve veće i nezaustavljive povezanosti ljudi i mesta, posledica napretka informacionih tehnologija i komunikacija. Globalizacija je postala pojam o kojem se najčešće govori, raspravlja i/ili pojam koji se zloupotrebljava. Služi i kao rešenje protiv naleta starih i novih ličnih interesa, koji dovode do sve prisutnijeg talasa netolerancije, prisutne na svim nivoima društva.
Izložba Ive Kuzmanović kao glavni motiv uzima prizore eksplozija atomskih i hidrogenskih bombi preuzetih iz video i foto dokumentacije snimljene tokom nuklearnih testova koje je vlada Sjedinjenih Američkih Država sprovodila na Maršalovim ostrvima, na Pacifiku, tokom 40-ih i 50-ih godina 20. veka.
Posle poraza Japana u Drugom svetskom ratu, neposredno posle prve upotrebe nuklearnog oružja u ratne svrhe u Hirošimi i Nagasakiju, Ujedinjene nacije su Maršalova ostrva, arhipelag usred Pacifika, dale pod protektorat SAD koje su odlučile da na njemu nastave nuklearna istraživanja. Lokalno stanovništvo je prvobitno raseljeno privremeno a onda i za stalno pošto su pokušaji ponovnog naseljavanja ostrva bili neuspešni zbog visoke radijacije. Tokom godina trajanja proba, mnoge eksplozije su bile nekontrolisane što je direktno uticalo na zdravlje i živote hiljada ljudi, desetinama kilometara daleko od same lokacije testiranja. Sudski procesi za dobijanje odštete još uvek traju iako mnogi originalni žitelji ostrva više nisu među živima.
Iva Kuzmanović je rođena 1984. godine u Beogradu, gde je 2011. diplomirala na Odseku za slikarstvo, na Fakultetu likovnih umetnosti. Od 2007. je član NKA/ICA, organizacije koja je pod pokroviteljstvom i vođstvom Biljane Tomić tokom deset godina (2000-2010) organizovala internacionalne radionice na kojima je Iva Kuzmanović učestvovala kao umetnik i kulturni medijator. Od 2012, kao suosnivač Umetničkog prostora U10 i redovan član Kolektiva U10, učestvovala je kao organizator, kustos ili umetnik u preko stotinu grupnih i samostalnih izložbi i drugih projekata u kulturi i umetnosti. Trenutno pohađa umetničke doktorske studije na Odseku za slikarstvo Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu.
Osnovni medij koji Iva Kuzmanović koristi je slika, najčešće ulje na platnu. U svojoj praksi izražava se i kroz proširene medije upotrebom zvuka, videa, neonskog svetla i drugih materijala i elemenata za svoje ambijentalne instalacije. Apstraktni pejzaži pustinje, tradicionalni memento mori motivi, prikazi džungle ili avionskih nesreća su česti motivi koje umetnica koristi obrađujući kroz svoju praksu teme temporalnosti, eskapizma i fatalističkog.
Vidite više o umetnici preko site.
Vratite se na FOW konferenciju prateći link.
